در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه اخیر، یکی از نگرانی‌های اصلی مسئولان و مردم، تأمین امنیت غذایی در شرایط بحران بود. این گزارش به بررسی فناوری بازیافت ضایعات غذایی به عنوان راهکاری استراتژیک برای کاهش وابستگی و افزایش تاب‌آوری اقتصادی می‌پردازد.
وضعیت فعلی: وابستگی خطرناک به واردات
-
سالانه ۱۰ میلیارد دلار هزینه واردات خوراک دام
-
وابستگی ۷۰ درصدی به واردات ذرت و کنجاله سویا
-
تولید سالانه ۳۶ میلیون تن ضایعات غذایی در کشور
راه حل استراتژیک: فناوری FRI
شرکت استرالیایی FRI موفق به توسعه فناوری شده که:
-
هر تُن ضایعات غذایی را به ۵۰۰ کیلوگرم خوراک دام تبدیل می‌کند
-
۵۰۰ لیتر آب تصفیه‌شده تولید می‌کند
-
از انتشار ۳.۸ تن دی‌اکسیدکربن جلوگیری می‌کند
پیامدهای اقتصادی و امنیتی:
-
در صورت بازیافت تنها ۱۰ درصد ضایعات:
-
صرفه‌جویی ۳ میلیارد دلاری (معادل دو پتروپالایشگاه)
-
کاهش شوک‌های قیمتی پروتئین حیوانی در بحران‌ها
-
ایجاد اشتغال پایدار در مناطق روستایی
-
چالش‌های پیش رو:
۱. فرهنگی:
-
مقاومت در برابر استفاده از خوراک بازیافتی
-
عدم تفکیک زباله در مبدأ
۲. ساختاری:
-
نبود قوانین حمایتی
-
کمبود سرمایه‌گذاری در فناوری‌های بومی
-
عدم هماهنگی بین دستگاه‌های اجرایی
تجربیات جهانی:
-
ژاپن: قانون الزامی بازیافت مواد غذایی
-
کره جنوبی: ممنوعیت دفن ضایعات غذایی
-
استرالیا: توسعه فناوری‌های پیشرفته بازیافت
نتیجه‌گیری:
در شرایطی که دشمن از «سلاح گرسنگی ساختاری» استفاده می‌کند، توسعه فناوری بازیافت ضایعات غذایی:
-
امنیت غذایی را تضمین می‌کند
-
وابستگی به واردات را کاهش می‌دهد
-
از فشار بر اقتصاد ملی می‌کاهد
-
به محیط زیست کمک می‌رساند
سخن پایانی:
آیا وقت آن نرسیده که به جای تکیه بر واردات آسیب‌پذیر، از فناوری‌های نوین برای تبدیل تهدیدها به فرصت استفاده کنیم؟ توسعه بازیافت ضایعات غذایی نه یک انتخاب، که یک ضرورت دفاعی است.
